1 lipca 2015 roku Parlament Rzeczpospolitej ustanowił Dzień Sejmu Polskiego, jako datę przyjmując dzień podpisania przez króla Zygmunta Augusta aktu Unii Lubelskiej.
Unia była ukoronowaniem długiego procesu, rozpoczętego pod koniec XIV wieku wyborem litewskiego księcia Jagiełły na króla polskiego. Unia , do tej pory tylko personalna, przyjęła kształt ściślejszej federacji Korony Polskiej i wielkiego Księstwa Litewskiego, stając się Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Szlachta polska i litewska dążyły do zrównania praw i przywilejów na obszarze całego państwa. Odtąd ziemie polskie i litewskie łączyła osoba władcy, wspólna moneta i przede wszystkim – jeden Sejm, czyli główny organ życia politycznego Rzeczpospolitej. Bez zgody Sejmu a zatem bez zgody całego narodu politycznego czyli szlachty, nie można było podjąć żadnych działań politycznych czy ekonomicznych (podatki). To polscy, litewscy i ruscy „panowie bracia” decydowali o prowadzeniu wojny, wysokości obciążeń podatkowych, wielkości armii i polityce zagranicznej. Wybierali też wspólnie króla a teoretycznie – każdy z nich mógł być również na króla wybrany. Odrębne pozostały na Litwie i w Koronie najważniejsze urzędy takie jak Hetman czy Kanclerz, odrębność zachowały siły zbrojne .
System polityczny zapoczątkowany przez Unię Lubelską w 1569 roku przetrwał około 250 lat aż słabość wewnętrzna i zaborczość sąsiadów położyły kres Rzeczypospolitej.
30 czerwca w Lublinie odbyły się uroczystości upamiętniające 450 rocznicę podpisania Unii Lubelskiej. Wzięli w nich udział przedstawiciele rządu oraz z Parlamentu wraz z marszałkami Sejmu i senatu.
M.B